#001 - [Kapłanko moja parująca...] - (1)

~Bardzo Smutna Foka 

Kapłanko moja parująca,

Czemuś tak późno stała nad rzeką?

Gdy błyskawica prosiła cię o litość

I niebo zdobione znosiło katorgę

Tyś swój habit ściągnęła na wieki.

Nowego nie chciałaś, choć był nieziemski

I złotem po bokach bogato zdobiony.

Był o krok, a ty odmówiłaś,

Wolałaś liczyć na palcach pazury.

 Precz z chorobami- wypalić złe nawyki

By alkoholizm ludziom pomóc rzucić.

Ty zawsze siedzisz przy nich potulnie

I dopilnowujesz by stan się nie pogorszył.

Jak brzydko żyjemy- niczym w kanałach

Ty wnosisz współżycie do naszych domów

I przez aparat próbujesz coś mruczeć

Byś była obecna na wieki wieków.